Premiére, het vervolg.

(Foto's: Fam. van Ginkel)

Nadat we over de rode loper zijn geweest moeten we voor de ingang nog even wachten, voor het geval er nog een cameraploeg belangstelling heeft voor de honden. Maar behalve het jeugdjournaal en wat vrienden die speciaal voor ons naar Carré zijn gekomen, heeft er niemand belangstelling. Dus zoeken we ons plaatsje in de zaal op. Het is alleen al een hele belevenis om een keer in Carré te zijn. Na een korte toespraak door Erik de Zwart begint de film. Eindelijk kunnen we het resultaat zien. Natuurlijk zijn we het meest geïnteresseerd in de scénes met de honden. Er zijn wat dingen weg gelaten en er zijn wat geluidjes bij gekomen; de honden zijn nagesynchroniseerd, maar op een heel natuurlijke manier. Het is erg leuk om de enthousiaste reacties op de honden uit de zaal te horen.

Na afloop van de film worden alle hoofdrolspelers op het podium geroepen, alleen helaas, de Skips worden weer vergeten. Omdat we vinden dat de honden ook wat aandacht verdienen, nemen we de honden op schoot (en hebben later een half uur nodig om Cees zijn pak weer schoon te krijgen) en laten ze over de ballustrade voor ons leunen. Dat werkt, de cameraploeg van het jeugdjournaal richt onmiddelijk de camera op de honden in plaats van op het toneel. Ook het publiek ziet de honden nu. Bij het verlaten van de zaal vormt zich een hele rij voor de honden. Heel veel mensen willen de honden aanhalen of met ze op de foto. Op het podium zie ik drie meisjes bij Katja Schuurman staan. Bij de honden staan wel 20 mensen te wachten....

Als we als allerlaatsten de zaal uit gaan is het in de hal al niet anders. Opnieuw worden er heel veel foto's gemaakt en vragen gesteld. Het duurt dan ook even voor we uiteindelijk in de foyer belanden en we nog even bij kunnen praten met alle bekenden.

Vooral Bamse vindt het heerlijk al die aandacht, wat ook in de foyer gewoon doorgaat. Zelf word ik verlegen van alle complimenten over mijn haar en kleding. Het scheelt ook nogal even of je als hondenbegeleidster in je oude kloffie op de set staat, of in feestoutfit in Carré. En blijkbaar is het niet te zien dat ik met een koopje klaar was...

Hoewel er veel BN-ers rondlopen zie ik er bijna geen. Cees wel...3 Dagen later zal ik ontdekken dat ik mijn linker- en rechter lens verwisseld heb, maar of het daaraan lag?

We praatten een tijd met de familie Kuhn. Ze zijn zoals altijd erg aardig en zijn gek op de Skips, die zelfs uitgenodigd worden voor de Kuhn-familiedag. Om 12 uur wordt het echt tijd om te vertrekken, tenslotte moeten we Galynn en pup Brumma nog ophalen bij Cees zijn broer en morgenochtend moeten we weer vroeg uit de veren. 12 Uur en het sprookje is voorbij. Assepoester haar koets is niet veranderd in een pompoen, maar staat nog wel steeds helemaal op het Waterlooplein en na een hele avond op die hakken lijkt dat wel 10 kilometer weg....