Op 3 januari mogen Bamse en Nuka een soort auditie doen bij Shooting Star. De mensen die weten waar we mee bezig zijn hebben me allemaal al gevraagd of ik niet zenuwachtig ben. Ben ik normaal een stresskip, nu helemaal niet. Heel wonderlijk eigenlijk. Ik heb er zo'n goed gevoel over dat ik er alleen maar naar uitkijk. Het is voor ons een hele belevenis, alleen al om naar Amsterdam te gaan. We voelen ons dan ook erg provinciaals.Gelukkig is er naast Shooting Star een parkeergarage, dat lost alweer één probleem voor ons eilanders op.Er zijn drie mensen aanwezig bij Shooting Star. Wendy, Andrea en René. Eerst praten we wat en daarna mag Cees laten zien wat de honden kunnen. We voelen ons gelijk op ons gemak en ook de honden zijn lekker rustig. De honden kennen geen echte kunstjes, maar we laten ze zitten, liggen, blijven, door de gang rennen, de high-five doen en op de bank zitten. Dit laatste natuurlijk met z'n drieën op een rij, want Galynn doet net zo haar best als Bamse en Nuka. René maakt opnames, die later die week aan regisseur Hans Pos zullen worden getoond.Daarna gaan we naar buiten. Cees laat de honden los bij zich lopen, stuurt ze geveltrapjes op en af, laat ze ook hier in de drukte zitten en blijven en laat ze op de camera af rennen. En ik loop er achteraan met Wendy en ben alleen maar heel trots dat ze het zo goed doen.
Na nog even gepraat te hebben nemen we afscheid. Komende week zullen we horen of Hans Pos onze honden goed genoeg vindt. Daarna moeten nog met Nuka naar de oogarts. Het blijkt een bijzonder onsympathieke man. Hij is erg gehaast, antwoordt niet op onze vragen en binnen 2 minuten staan we weer buiten, nadat Nuka geprobeerd heeft zijn vingers wat korter te maken. In ieder geval zijn haar ogen goedgekeurd. En als kapitein Rob zijn rivaal Lupardi ook maar een beetje op deze oogarts lijkt, moet het met die film wel goed komen...
(Foto: G. Scheepstra-Lier)