De beslissing

(Foto: G. Scheepstra-Lier)
De week na de "auditie" wordt natuurlijk erg spannend. Ik check de mail nog vaker dan normaal en als Cees van zijn werk thuis komt is de eerste vraag of er al bericht uit Amsterdam is. En als ik woensdag de mail open, dan is dat bericht er:

Hoi Nienke,

Goed nieuws! Hans Pos, de regisseur, heeft de tape bekeken en wil het heel graag met jullie en de prachtige honden doen!
We zullen binnenkort, hopelijk volgende week, een lijstje maken van wat ze precies moeten doen. En hopelijk ook snel tot afspraakjes komen met kapitein rob en zijn hond(en).....

Natuurlijk zijn we blij! En waar we ook blij mee zijn is dat de mensen bij Shooting Star zo enthousiast zijn. Wij vonden dan zelf wel dat Bamse en Nuka het prima deden, maar gelukkig vinden ze dat bij Shooting Star ook.

Akka en Boosje gaan zich vast inlezen...

Auditie!

Op 3 januari mogen Bamse en Nuka een soort auditie doen bij Shooting Star. De mensen die weten waar we mee bezig zijn hebben me allemaal al gevraagd of ik niet zenuwachtig ben. Ben ik normaal een stresskip, nu helemaal niet. Heel wonderlijk eigenlijk. Ik heb er zo'n goed gevoel over dat ik er alleen maar naar uitkijk. Het is voor ons een hele belevenis, alleen al om naar Amsterdam te gaan. We voelen ons dan ook erg provinciaals.
Gelukkig is er naast Shooting Star een parkeergarage, dat lost alweer één probleem voor ons eilanders op.

Er zijn drie mensen aanwezig bij Shooting Star. Wendy, Andrea en René. Eerst praten we wat en daarna mag Cees laten zien wat de honden kunnen. We voelen ons gelijk op ons gemak en ook de honden zijn lekker rustig. De honden kennen geen echte kunstjes, maar we laten ze zitten, liggen, blijven, door de gang rennen, de high-five doen en op de bank zitten. Dit laatste natuurlijk met z'n drieën op een rij, want Galynn doet net zo haar best als Bamse en Nuka. René maakt opnames, die later die week aan regisseur Hans Pos zullen worden getoond.

Daarna gaan we naar buiten. Cees laat de honden los bij zich lopen, stuurt ze geveltrapjes op en af, laat ze ook hier in de drukte zitten en blijven en laat ze op de camera af rennen. En ik loop er achteraan met Wendy en ben alleen maar heel trots dat ze het zo goed doen.

Na nog even gepraat te hebben nemen we afscheid. Komende week zullen we horen of Hans Pos onze honden goed genoeg vindt. Daarna moeten nog met Nuka naar de oogarts. Het blijkt een bijzonder onsympathieke man. Hij is erg gehaast, antwoordt niet op onze vragen en binnen 2 minuten staan we weer buiten, nadat Nuka geprobeerd heeft zijn vingers wat korter te maken. In ieder geval zijn haar ogen goedgekeurd. En als kapitein Rob zijn rivaal Lupardi ook maar een beetje op deze oogarts lijkt, moet het met die film wel goed komen...

(Foto: G. Scheepstra-Lier)

Een uitnodiging

Als we een paar keer contact hebben gehad met Shooting Star komt er op 11 december de vraag van Wendy of we de week daarop eens langs kunnen komen met de honden, voor een soort auditie. Ze zijn ondertussen wel benieuwd naar de honden en naar wat de honden zoal kunnen.
Dan merk je gelijk alweer dat we niet naast de deur wonen. We willen graag langs komen, maar 3 januari moeten we ook al naar Amsterdam, omdat we dan voor Nuka een afspraak hebben met de oogspecialist.
Ik ben maar zo brutaal om te vragen of we de derde langs mogen komen. En het mag! Ze verheugen zich er erg op om de honden te zien. En voor ons wordt het alleen maar spannender....
(foto: G. Scheepstra-Lier)

En toch....

Cees vraagt wat dat voor mailtje was van Shooting Star. Ik leg het hem uit. Goh, leuk dat ze je advies vragen...en toch...bij ons beiden begint het te kriebelen. Ik heb al zo lang iets met Skip. En we komen tot de conclusie dat als een samojeed Skip zou worden, dat het dan toch eigenlijk een samojeed van ons zou moeten zijn. We overleggen ook met onze vrienden, Ger en Geke, die Akka en Boosje hebben. Ook zij zijn van mening dat een Schylger Sam het zou moeten doen. En als we op wat voor manier ook hulp nodig hebben, dan zullen ze er voor ons zijn. En dus gaat er een mailtje naar Wendy waarin ik aanbied dat onze honden het zelf kunnen doen.

En heel voorzichtig laten we onze fantasie met ons op de loop gaan. Je mag er nog helemaal niet aan denken, maar in gedachte zien we Bamse al over de rode loper gaan... Ik heb ondertussen gelezen dat Thijs Römer en Katja Schuurman Kapitein Rob en Paula zullen gaan spelen. Ik laat Bamse vast kennis maken met Katja. Gelukkig vindt Bamse haar erg lief...
Hopelijk maakt Katja geen bezwaar tegen een likje pindakaas op haar neus..

Mail van Shooting Star

Was die tegel in de tuin misschien een voorbode? Op 7 november komt er een mailtje van Wendy van Filmmaatschappij Shooting Star. Ze vraagt me wat advies over het vinden en trainen van een samojeed die voor Skip zou kunnen spelen. Ze noemt wat dingetjes die de hond zoal moet kunnen voor de film en vraagt of het lang duurt voor "Skip" aan zijn baasje Kapitein Rob gewend zal zijn.

Ik stuur een mailtje met wat informatie over hoe je het beste een samojeed kan trainen. Het zijn niet de gemakkelijkste honden om "kunstjes" te leren, maar aan de andere kant zijn doen ze over het algemeen niet moeilijk tegen vreemde mensen en vrij stabiel. Voor de dingen die Wendy noemt zou het misschien een goed idee zijn in ieder geval 2 samojeden te gebruiken. Als ik naar onze eigen honden kijk dan weet ik dan Nuka weer andere dingen zou kunnen dan Bamse.
Maar ja, we wonen te ver weg om onze eigen honden ervoor te gebruiken. Ik zit al te bedenken of we misschien één van Bamses kinderen die aan de vaste wal wonen kunnen gebruiken.
(Foto: Schylger Bamses Anuka)

Eindelijk een tegel

We hadden een hele tijd geleden al gehoord dat er enkele tegels, zoals gebruikt worden als herkenningspunt van de Kapitein Rob-wandelroute, in de verkoop zouden komen. We hadden dan ook aangegeven als "Skip"-fokker graag zo'n tegel te willen kopen, maar helaas nooit gehoord wanneer ze verkocht zouden worden. Gelukkig werd ik afgelopen herfst aangesproken door iemand van Stichting Zeeschuim die me vroeg of we nog een tegel wilden. Er was nog één blauwe. Natuurlijk willen wij die kopen. Dus hebben we in november eindelijk onze eigen Kapitein Rob-tegel.

Aankondiging Film

Verfilming van Kapitein Rob-strips in de maak AMSTERDAM

(ANP) - Producenten Shooting Star en Screenpartners werken aan een verfilming van de stripboeken van Kapitein Rob. Dat heeft Shooting Star dinsdag bekendgemaakt. Scenaristen Hans Pos en Simon de Waal hebben het scenario geschreven. Het is de bedoeling dat Maria Peters de regie gaat doen. Peters maakte eerder onder meer Kruimeltje en Pietje Bell. De nieuwe film heet Kapitein Rob en het geheim van Professor Lupardi. Lupardi is een geniale gestoorde geleerde die vaker in de Kapitein Rob-strips terugkeert. De 73 stripavonturen van Kapitein Rob verschenen tussen 1945 in 1966 als vervolgverhaal in Het Parool. De tekenaar van de verhalen, Pieter Kuhn, was bezeten van schepen en had een passie voor uitvindingen en sciencefiction. Hij maakte de strip tot zijn dood in 1966. ,,Kapitein Rob is de Nederlandse James Bond'', vertelt schrijver en producent Hans Pos. ,,Het is een held van het zuiverste water die altijd wordt belaagd door gekke geleerden en hun louche helpers.'' Acteurs zijn nog niet bekend. De opnames voor de film staan gepland voor het najaar.

8 Maart 2006 lees ik bovenstaand artikel in de Telegraaf. Zodra ik het gelezen heb start ik de computer, zoek het e-mailadres van Shooting Star en voel mezelf vreselijk brutaal als ik het mailtje weg stuur. Maar ik kan het niet laten, ik moet ze vragen of ze voor de rol van Skip een samojeed willen nemen en niet de fout gaan maken om een keeshond te gebruiken.

Enkele jaren geleden zag ik de opnames van de televisiefilm over het leven van koningin Wilhelmina. Tot mijn grote schrik werden daar ook keeshondjes bij gebruikt en dat terwijl koningin Wilhelmina samojeden had, sterker nog, ze fokte ze zelfs. Ik heb toen ook de makers van die televisieserie aangeschreven, maar helaas nooit meer iets vernomen en Wilhelmina verscheen gewoon op de buis met keeshondjes.

Maar wie niet waagt wie niet wint, dus probeer ik opnieuw de samojeed in de schijnwerpers te krijgen. Op het moment dat de mail verstuurd is heb ik eigenlijk al spijt...waar bemoei ik me toch mee?
Na een paar uur komt er een mailtje binnen met de bevestiging dat mijn e-mail ontvangen is en dat er al veel reacties op de aankondiging binnen komen. Het zal mij benieuwen of ik er ooit nog iets over hoor.
Maar in gedachte zie ik natuurlijk een mooie samojeed op een zeilschip...

(Op de foto Schylger Bamses Ayuk. Eig. N. Wagenaar, Woerden.)

Skip & de wandelroute

In 2000 besteedt "Stichting Zeeschuim" (het voormalige "Windows Collectief") opnieuw aandacht aan Kapitein Rob. Behalve de bijzondere uitgave van "Het geheim van de Westergronden" en "De ontdekking van Krijn Storm", wordt er ook een wandelroute geopend die langs alle plekjes van West-Terschelling voert die in de verhalen van Kapitein Rob voorkomen. De wandelroute wordt gemarkeerd met stenen met daarin de beeltenis van Kapitein Rob en Skip. Tevens verschijnt het boekje "Kapitein Rob en Terschelling", waarin de route en de genoemde plekjes besproken worden. Net als in de boeken van Kuhn lopen in dit boekje fictie en werkelijkheid door elkaar.
Ook wordt in gebouw "De Kraak" een kleine, tijdelijke tentoonstelling over Kapitein Rob en het leven van Pieter Kuhn ingericht.

De wandelroute wordt geopend in aanwezigheid van enkele nazaten van Kuhn. Kapitein Rob leidt zelf de wandeling en wordt deze keer gespeeld door de Terschellinger Richard van der Veen. Helaas is onze Fellow eerder dat jaar overleden. Skip zal nu gespeeld worden door samojeed Bjelki van Hans Toby. Bjelki overlijdt echter zeer plotseling een paar dagen voor de opening van de wandelroute, zodat Kapitein Rob deze keer met een zwarte hond aan zijn zijde door de straten van Terschelling loopt.

Als Jeanette Kuhn bij de presentatie van de nieuwe uitgaven hoort dat Fellow overleden is schrijft zij in één van onze boeken spontaan een In Memorium voor Fellow.

Skip & Fellow

Als op 15 juli 1997 het monumentje voor kapitein Rob wordt onthuld, wonen er 2 samojeden op Terschelling. Onze Fellow (Lusjkaya Fellow Yashov) en zijn broer Fitz. Het monumentje zal worden onthuld door Marga Kuhn, samen met haar zoon Rob Heiligers, die verkleed als Kapitein Rob, vergezeld door "Skip" hierbij aanwezig zal zijn. Onze Fellow wordt gevraagd voor Skip te spelen. Fellow daalt met Rob het duin af alsof hij al jaren de hond van Kapitein Rob is. We zijn erg trots dat hij zijn rasgenoot uit vroeger tijden mag vertegenwoordigen.
Ik hoop niet dat men het ons kwalijk neemt dat we het nog steeds over "Fellow zijn monumentje" hebben...

Skip & Schylge

Kapitein Rob deed in zijn verhalen regelmatig Terschelling (Schylge) aan. Hij woont na zijn huwelijk met Paula en de geboorte van de kleine Robbie zelfs op het eiland. In de boeken komen dan ook plekken op Terschelling voor die nog steeds heel herkenbaar zijn, zoals natuurlijk de Brandaris, de haven met gebouw "Het Wakend Oog" en het duinmeertje "Doodemanskisten.
Omdat de kapitein Rob-verhalen op Terschelling nog steeds leven, besloot het toenmalige "Windows Collectief" (tegenwoordig Stichting Zeeschuim) een monumentje voor kapitein Rob te plaatsen. Dit monumentje, ontworpen door de Terschellinger Arie de Jong werd op 15 juli 1994 bij het bunkerduin op de "Bosplaat" onthuld door Marga Kuhn, de oudste dochter van Pieter Kuhn.
(zie ook het volgende blogje)
Op dezelfde dag verscheen er een herdruk van "Het geheim van de Bosplaat". Deze uitgave verscheen in een gelimiteerde, genummerde oplage van 1000 stuks. In 2000 verschenen in dezelfde vorm nog twee verhalen die zich op Terschelling afspelen, nl. "Het geheim van de Westergronden" en "De ontdekking van Krijn Storm".
De drie delen waren allen na enkele weken uitverkocht en binnen een jaar na uitgave werd er al veel geld voor geboden.

Samojeed Skip

Uit het vorige blogje komt duidelijk naar voren dat Skip een samojeed was, maar al te vaak horen we mensen zeggen dat Skip toch een keeshond was? Die verwarring ontstaat al snel, mede door de term "schipperskees" die vaak gebruikt wordt. Een kees hoort op een schip en een samojeed blijkbaar niet.
Uit bovenstaand fragment (om te vergroten, klik op de strip) blijkt duidelijk dat Skip een samojeed was. Hierin is ook te lezen hoe Kapitein Rob aan Skip kwam.
Het fragment komt uit het verhaal "De roze parels van Tamoa".

Het valt me op dat Kuhn de samojeden van zijn buurman altijd goed bestudeerd heeft. Veel lichaamshoudingen en uitdrukkingen in de kop van Skip zijn heel rastypisch. Echter, als ik bijgaande tekening van Skip als pup zie vermoed ik dat Kuhn de "buurhonden" niet als pup gekend heeft. De verhoudingen van een samojedenpup zijn anders dan op de tekening.

Het ontstaan van Skip

Voor de trouwe metgezel van Kapitein Rob hebben 2 samojeden model gestaan, nl. Jamal's Marfa en haar zoon Olav van Weye Blick. Marfa is gefokt door mevrouw Schildman. De ouders van Marfa waren Samoya's Buck en Samoya's Petschora.
Detmer T. Detmers was de eigenaar van Marfa en tevens de fokker /eigenaar van Olav. Kennel "Weye Blick" in Kortenhoef stond op Detmers zijn naam. Hij is jarenlang de buurman van schrijver / tekenaar Pieter Kuhn geweest. Overigens heeft dhr. Detmers model gestaan voor Kapitein Rob zijn rivaal Professor Lupardi.

De foto rechtsboven waarop Olav nog een pup is, is genomen in de winter van 1946/'47.
Met dank aan Kora Roelofs voor het zoeken in haar archief.
(Om de foto te vergroten, klik op de foto.)